የአረብ ብረት ጥፍር

ምስማሮች ቀደም ሲል ከነሐስ ወይም ከተሠራ ብረት የተሠሩ እና በአንጥረኞች እና በምስማር የተሠሩ ነበሩ።እነዚህ የዕደ-ጥበብ ሰዎች ጎኖቹን ከመምታታቸው በፊት የፈጠሩትን ሞቃታማ ካሬ የብረት ዘንግ ይጠቀሙ ነበር ይህም ነጥብ ይፈጥራል።አንጥረኛው ወይም ችንካሩ እንደገና በማሞቅ እና ከቆረጠ በኋላ ትኩስ ሚስማሩን በመክፈቻው ውስጥ አስገብተው በመዶሻ ደበደቡት ።በኋላ ላይ ምስማርን ወደ ጎን በማወዛወዝ ሹራብ ለማምረት አዳዲስ ዘዴዎች ተፈጠረ ።ለምሳሌ፣ የ A ዓይነት የተቆረጡ ምስማሮች ከብረት ባር ዓይነት ጊሎቲን ቀደምት ማሽነሪዎችን በመጠቀም የተላጠቁ ናቸው።ይህ ዘዴ እስከ 1820ዎቹ ድረስ በትንሹ ተቀይሯል በምስማር ጫፍ ላይ አዲስ ጭንቅላት በተለየ የሜካኒካል የጥፍር ርዕስ ማሽን ሲመታ።እ.ኤ.አ. በ 1810 ዎቹ የብረት መቀርቀሪያዎች ከእያንዳንዱ ምት በኋላ ይገለበጡ ነበር ፣ የመቁረጫው ስብስብ በአንድ ማዕዘን ላይ ነበር።እያንዳንዱ ምስማር ከቴፐር ተቆርጧል ይህም እያንዳንዱን ሚስማር አውቶማቲክ በሆነ መልኩ እንዲይዝ ያስችላል።የቢ ዓይነት ጥፍሮች በዚህ መንገድ ተፈጥረዋል.እ.ኤ.አ. በ 1886 በዩናይትድ ስቴትስ ውስጥ ከተሠሩት ምስማሮች 10 በመቶው ለስላሳ ብረት ሽቦ ዓይነቶች ነበሩ እና በ 1892 የብረት ሽቦ ምስማሮች በብረት የተቆረጡ ምስማሮች እንደ ዋና ዋና የጥፍር ዓይነቶች አልፈዋል ።በ 1913 የሽቦ ጥፍሮች ከተፈጠሩት ምስማሮች 90 በመቶው ነበሩ.

የዛሬው ምስማሮች በተለይ ከብረት የተሰሩ ናቸው፣ ብዙ ጊዜ የተጠመቁ ወይም የተሸፈኑ ናቸው በአስቸጋሪ ሁኔታዎች ውስጥ ዝገትን ለመከላከል ወይም ማጣበቂያን ለማሻሻል።ለእንጨት የተለመዱ ምስማሮች ብዙውን ጊዜ ለስላሳ ፣ ዝቅተኛ-ካርቦን ወይም “መለስተኛ” ብረት (0.1% ካርቦን ፣ የተቀረው ብረት እና ምናልባትም የሲሊኮን ወይም ማንጋኒዝ ምልክት) ናቸው።ለኮንክሪት ምስማሮች በጣም ከባድ ናቸው, ከ 0.5-0.75% ካርቦን ጋር.